بررسی ایزوترم و سینتیک جذب رنگ راکتیو آبی 19 از محلول‌های آبی توسط نانو تیوب‌های کربنی چند‌ جداره

زمینه و هدف: رنگ‌ها مواد آلی سمی با ساختار پیچیده ای هستند که از مهمترین آلاینده‌های فاضلاب نساجی محسوب می شوند. این مطالعه با هدف بررسی امکان‌سنجی استفاده از نانوتیوب‌های کربنی چند‌جداره به عنوان جاذب در جذب رنگ راکتیو آبی 19 از محلول‌های آبی و بررسی ایزوترم و سینتیک جذب انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی به صورت ناپیوسته انجام و اثر پارامترهای زمان تماس، pH، شدت اختلاط، غلظت اولیه رنگ و دوز نانوتیوب در حذف رنگ راکتیو آبی 19 بررسی شد. داده‌های تجربی تعادل جذب با مدل‌های ایزوترم جذب فروندلیچ و لانگمویر ارزیابی شدند و مدل‌های مختلف ایزوترم و سینتیک جذب نیز از طریق مقایسه ضریب تعیین کل تعداد نمونه ها به وسیله نرم افزار Excel، مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در شرایط بهینه، حداکثر ظرفیت جذب سطحی رنگ راکتیو آبی 19 بر روی نانوتیوب‌های کربنی چند جداره، 546/7 میلی‌گرم بر گرم بود. حداکثر جذب رنگ در 60 دقیقه اول و زمان مناسب دستیابی به حالت تعادل، 3 ساعت بدست آمد. با افزایش دوز جاذب از 04/0 به 08/0 گرم در 100 میلی‌لیتر راندمان حذف برای محلول رنگ راکتیو آبی 19 با غلظت اولیه 25 میلی‌گرم در لیتر از 3/69 به 5/89 درصد افزایش یافت. با کاهش غلظت اولیه رنگ از 75 به 25 میلی‌گرم در لیتر در pH بهینه (4=pH) و زمان تعادل، راندمان حذف از 5/80 به 5/89 درصد افزایش یافت. نتیجه‌گیری: به دلیل اندازه کوچک، سطح مقطع زیاد، شکل کریستالی و نظم شبکه‌ای منحصر به فرد، واکنش‌پذیری بسیار زیاد و عملکرد قابل توجه نانوتیوب‌های کربنی چند‌ جداره به عنوان جاذب در حذف آلاینده‌های آلی از محلول‌های آب، این جاذب می‌تواند جهت حذف رنگ راکتیو آبی 19 بسیار مؤثر باشد.